XYZ

Posted by universechild On Apr 19, 2011 0 comments


Οι XYZ ξεκίνησαν από τα μέσα των 80s ως μια club μπάντα, και συγκεκριμένα παίζοντας στο γνωστό rock nighclub του Los Angeles "Whiskey" (στο οποίο έχουν ηχογραφήσει live αρκετοί hard rockers, όπως οι Shark Island). Μέλη στην αρχική αυτή περίοδο ήταν οι Terry Ilous (φωνητικά), Bobby Pieper (κιθάρες), Patt Fontaine (μπάσο) και Joey Pafumi (τύμπανα). Ένα "μικρό" και "cult" όνομα, που
 
1989 - XYZ s/t
Στις ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου τους μαζί με τους σταθερούς Ilous και Fontaine συμμετείχαν στις κιθάρες ο Mark Diglio και στα τύμπανα ο Paul Monroe. Το XYZ (1989) θυμίζει πάρα πολύ Dokken, κάτι σίγουρα όχι τυχαίο καθώς ο Don Dokken ήταν υπεύθυνος για την παραγωγή. Βοηθάει και η φωνή του Ilous, καθώς ο τρόπος που τραγουδάει θυμίζει τον Don σε σχεδόν εγκληματικό βαθμό!

Ο δίσκος περιείχε τα hits "Inside Out" και "What Keeps Me Loving You" (τα οποία συνοδεύτηκαν και με μουσικά βίντεο), είχε κάποια μικρή επιτυχία και η μπάντα συμμετείχε σε μια περιοδεία με τους Enuff Z'Nuff και τον Alice Cooper.

1991 - Hungry
Για τον δεύτερο δίσκο συνεργάστηκαν με την Capitol, αλλά το Hungry (1991) δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία, παρά το ότι ήταν αξιόλογος δίσκος και ένα βήμα μπροστά, χωρίς τις τόσο σαφείς αναφορές στους Dokken του πρώτου δίσκου. Αν μας επιτραπεί μια γνώμη, σε εκείνες τις εποχές το εξώφυλλο έπαιζε μεγάλο ρόλο στην αγορά ενός δίσκου, και αυτό το έκτρωμα σίγουρα απώθησε αρκετούς υποψήφιους αγοραστές.

Οι Diglio και Monroe εγκατέλειψαν τη μπάντα και  για τις περιοδείες αντικαταστάθηκαν από τους Tony Burnett και Joey Shapiro, αλλά με το τέλος της περιοδείας η μπάντα διαλύθηκε.

Έκτοτε η μπάντα έχει κατά καιρούς επαναδραστηριοποιηθεί, κυκλοφορώντας κάποια άλμπουμ και παίζοντας στο φεστιβάλ Rocklahoma.

Δισκογραφία
  • 1989 - XYZ
  • 1991 - Hungry
  • 2003 - Letter To God
  • 2005 - Rainy Days
  • 2005 - Forbidden Demos (συλλογή)
  • 2008 - Best of XYZ
2003 - Letter To God

The Darkness

Posted by universechild On Apr 6, 2011 0 comments

Θα ήταν ίσως λίγο άδικο να χαρακτηρίσεις τους The Darkness ως απλά μια μπάντα revival (αναβίωσης). Υποτιμητικό τόσο για τους ίδιους, καθώς έχτισαν οι ίδιοι το "μύθο" τους, πατώντας πάνω σε μύθους του παρελθόντος, όσο και για το ίδιο το Hard Rock, καθώς ποτέ δεν "έφυγε" για να "αναβιώσει". Αυτό που κάνει κύκλους και πηγαινοέρχεται, όπως συμβαίνει και με άλλα πράγματα, είναι η δημοτικότητά του σε πιο "mainstream" (ίσως μια άλλη λέξη για τους "άσχετους") ακροατήρια, δηλ. τα κέρδη που αποκομίζουν οι εταιρίες από αυτό. Οι The Darkness, με σαφείς τις αναφορές και τις επιρροές τους από το Glam Rock των 70s και το Glam Metal των 80s, θα λεγε κανείς ότι ήταν μια σύνοψη και μια νέα ματιά στο είδος. Μη ξεχνάμε ότι η περίοδος της δράσης τους συνέπεσε με την δεκαετία όπου τα περισσότερα μεγάλα ονόματα του παρελθόντος, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αναγεννήθηκαν ή επανενώθηκαν μετά από τα 90s, τα οποία ήταν περίοδος διάλυσης και παρακμής. Μπάντες όπως οι The Darkness δεν είναι λατρεία για κάτι που αρκετοί mainstreamers (πως είπαμε, άσχετοι;) θεωρούν παλιακό, αλλά μάλλον δήλωση για τη διαχρονικότητά του.

Δημιουργήθηκαν το 2000 από τους Justin Hawkins (φωνητικά, κιθάρα, πιάνο), Dan Hawkins (κιθάρα, φωνητικά), Frankie Poullain (μπάσο) και Ed Graham (τύμπανα), και άρχισαν να χτίζουν το κοινό τους με τις καθαρόαιμες classic rock επιρροές τους και τα περίτεχνα ζωντανά show τους.

Από την αρχή ακόμη κάποιοι των δισκογραφικών τους θεώρησαν ως "αστείο", λόγω κυρίως του image και του show τους. Σίγουρα το βυθισμένο στο Glam Rock στυλ τους θεωρούνταν "uncool" σε μια περίοδο που επίτασσε θόρυβο, κλεψιές από το rap και επιτηδευμένα "street lool". Χάρη στην επιμονή της manager τους, Sue Whitehouse, η οποία ήξερε τον Justin Hawkins από την εποχή που η μπάντα λεγόταν Empire, κάποιες εταιρίες έδειξαν ενδιαφέρον, και η μπάντα υπέγραψε τελικά με την Atlantic.


Το ντεμπούτο άλμπουμ τους Permission to Land (2003) έκανε πολύ μεγάλη επιτυχία στην πατρίδα τους, και με την βοήθεια των single "I Believe In A Thing Called Love", "Growing On Me", "Get Your Hands Off My Woman" και "Love Is Only A Feeling", έφτασε να γίνει πλατινένιο τέσσερις φορές.

Πέρα από τις πωλήσεις, ο δίσκος χάρισε στους The Darkness διάφορα μουσικά βραβεία, και η επιτύχία του οδήγησε σε μεγάλες περιοδείες, όπου έπαιξαν ακόμη και με στο Ευρωπαϊκό σκέλος της "Summer Sanitarium" περιοδείας των Metallica του 2003. Υπήρξαν headliners και στο φεστιβάλ Carling του 2004.

Ο Pullain έφυγε το 2005, μετά από το τέλος των τουρνέ και αντικαταστάθηκε από τον Richie Edwards, με τον οποίο ηχογραφήθηκε το One Way Ticket To Hell... and Back (2005), από τον οποίο κυκλοφόρησαν τα single "One Way Ticket", "Is It Just Me?" και "Girlfriend".
Το 2006 έφυγε ο ιδρυτής της μπάντας Justin Hawkins λόγω διαφόρων προβλημάτων του με τα ναρκωτικά, και τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να συνεχίσουν με νέο όνομα, το οποίο αργότερα ανακοίνωσαν ως Stone Gods. Ο Hawkins αντικαταστάθηκε από τον Toby MacFarlaine, και ο Richie Edwards ανέλαβε τα φωνητικά. Από την άλλη ο Justin Hawkins δημιούργησε το 2008 τους Hot Leg, με τους οποίος κυκλοφόρησε ένα δίσκο το Φεβρουάριο του 2009.

Όλα έδειχναν ότι είχε βρει ο καθένας το δρόμο του, αλλά στα τελη του 2010 και οι δύο πλευρές είπαν ότι οι δύο μπάντες βρίσκονται σε προσωρινή παύση, και ότι υπάρχουν ιδέες για επανένωση των The Darkness, κάτι που έγινε και πιο επίσημα με μια ανακοίνωση στα μέσα του περασμένου Μαρτίου. Υπάρχουν σχέδια για περιοδείες μέσα στο 2011, όπως και για καινούριο άλμπουμ.

Δισκογραφία The Darkness
  • 2003 - Permission to Land
  • 2005 - One Way Ticked to Hell... and Back

Stone Gods
  • 2008 - Silver Spoons & Broken Bones
Hot Leg
  • 2009 - Red Light Fever

Autograph

Posted by universechild On Apr 2, 2011 0 comments





Ένας ακόμη από τους σχετικά παραγνωρισμένους αλλά πολύ αξιόλογους εκπροσώπους του Hard Rock/Glam Metal των 80s, οι Autograph δεν έφτασαν ποτέ τα εμπορικά μεγέθη άλλων πιο γνωστών ονομάτων του είδους, αλλά παραμένουν κλασικοί. Οι προφανείς συνειρμοί που δημιουργεί το όνομα σε fan του είδους είναι σωστοί, καθώς ο ιδρυτής της μπάντας Steve Plunkett εμπνεύστηκε το όνομα από το γνωστό hit των Def Leppard, "Photograph".

Η μπάντα έκανε το ξεκίνημά της το 1983 όταν ο Plunkett άφησε τους Silver Condor, και μάζεψε μερικούς φίλους του από διάφορα μουσικά project που είχε συμμετέχει μέχρι τότε. Στην κιθάρα βρέθηκε ο Steve Lynch (ο οποίος είχε παίξει με τον Plunkett στους Looker), στο μπάσο ο Randy Rand (έπαιζαν μαζί με τον Plunkett στους Wolfgang), στα πλήκτρα ο Steve Isham (από Holly Penfield) και στα τύμπανα ο Keni Richards (από Jon Doe), η φιλία του οποίου με τον David Lee Roth βοήθησε τους Autograph στα πρώτα τους βήματα για την αναγνώριση.



Σημαντική βοήθεια υπήρξε και ένας άλλος φίλος, ο Andy Johns, γνωστός παραγωγός της εποχής, ο οποίος προσκάλεσε τη μπάντα να επαναηχογραφήσει τα πρώιμα, και αρκετά ακατέργαστα στον ήχο, demo της στο στούντιο Record Plant, εντελώς δωρεάν και υπό την καθοδήγησή του. Ο Keni Richards έδωσε μια κόπια από το demo αυτό και στον Lee Roth, ο οποίος και τους προσκάλεσε ως support στην περιοδεία των Van Halen για το 1984. Συνολικά έπαιξαν 48 show, και σε ένα από αυτά, στη Madison Square Garden της Νέας Υόρκης, υπέγραψαν με την RCA.


Sign in Please (1984)



Το ντεμπούτο τους Sign In Please (1984) περιέχει το πιο χαρακτηριστικό τους κομμάτι, και το μεγαλύτερο hit της καριέρας τους, "Turn Up The Radio". Όπως έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις (δες Sabbath και Paranoid) το κομμάτι ήταν ένα από τα τελευταία που ηχογραφήθηκαν και μπήκαν στο άλμπουμ σαν "γέμισμα". Όμως, ήταν ο βασικός λόγος που ο δίσκος έγινε χρυσός (και αργότερα πλατινένιος). Πέρα από το Turn Up The Radio, βέβαια, ολόκληρος ο δίσκος είναι ένα διαμάντι του είδους.


That's the Stuff (1986)

Εξίσου καλός είναι και ο That's The Stuff (1985) που ακολούθησε, αλλά παρά το ότι η μπάντα έκανε περιοδείες με ονόματα όπως οι Motley Crue και οι Heart, οι πωλήσεις του ήταν σχετικά απογοητευτικές σε σύγκριση με τον προηγούμενο. Τελικά έγινε και αυτός χρυσός, βοηθούμενος σε μεγάλο βαθμό από το hit "Blondes in Black Cars".







Παράλληλα οι Autograph συμμετείχαν και σε OST ταινιών, με το "You Can't Hide From The Beast Inside" για το Fright Night (εκείνη η ταινία που το εξώφυλλό της σε στοιχειώνει όταν το δεις σε μικρή ηλικία) και το "Winning Is Everything" για το Youngblood.


Loud and Clear (1987)


Ο τρίτος δίσκος που κυκλοφόρησαν με την RCA ήταν το Loud And Clear (1987), στο εξώφυλλο του οποίου για πρώτη φορά εμφανίστηκαν οι ίδιοι στο εξώφυλλο, όπως και ένα νέο "μεταλλικό" και εντελώς 80s λογότυπο στην θέση της λιτής αναγραφής του ονόματός τους. Παραγωγός ήταν ο παλιός φίλος τους Andy Johns, και το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου συνοδεύτηκε από ένα μουσικό βίντεο στο οποίο συμμετείχαν ως θεατές ο τρελός και ο θεότρελος δηλ. ο Ozzy Osbourne και ο Vince Neil των Motley Crue.






Η μπάντα εμφανίστηκε επίσης στο Headbangers Ball το 1987, όπως επίσης και στην ταινία Like Father Like Son (μια ταινία με τον Dudley Moore όπου ένας πατέρας και ένας γιος αλλάζουν σώματα). Στην ταινία ακούγεται λίγο το  "Dance All Night", ενώ εμφανίζονται να παίζουν και ένα άλλο κομμάτι από το Loud and Clear. Παρόλο που γενικά ο δίσκος ήταν καλός και τρία από τα κομμάτια του κυκλοφόρησαν ως single, δεν έκανε ιδιαίτερη επιτυχία.


Το 1988 η μπάντα χάλασε το συμβόλαιό της με την RCA, και την ίδια περίοδο αποφάσισε να φύγει και ο Isham. Καθώς σκόπευαν να κινηθούν σε μια πιο "heavy" κατεύθυνση, αποφάσισαν να μην τον αντικαταστήσουν και απλά να συνεχίσουν χωρίς πλήκτρα. Ηχογραφήσεις για το νέο άλμπουμ τους έγιναν στα μέσα της ίδιας χρονιάς, όπως και κάποιες περιοδείες με τον νέο τους drummer, Eddie Cross. Δυστυχώς, όμως, μια νέα συμφωνία που έκαναν με την Epic οδηγήθηκε σε ναυάγιο, και η μπάντα αποφάσισε να διαλυθεί το 1989, με τον καθένα τους να ακολουθεί το δρόμο του σε διάφορες μπάντες και project.





Κομμάτια από το άλμπουμ αυτό θα κυκλοφορούσαν κάποια χρόνια αργότερα όταν ο Plunkett αποφάσισε να αναστήσει για λίγο το όνομα Autograph με το Missing Pieces (1997).





Το δισκάκι είχε θερμή υποδοχή από τους fan του είδους, και ο Plunkett αποφάσισε να δημιουργήσει ένα νέο line-up με το όνομα Autograph το 2002, για ένα μόνο άλμπουμ, το Buzz (2003).




Εκτός Autograph o Steve Plunkett δούλεψε κυρίως ως συνθέτης στην All Nations Music, και είναι υπεύθυνος, για πάνω από 170 μουσικά κομμάτια σε διάφορες παραγωγές, μεταξύ άλλων και μέρος της μουσικής επένδυσης ταινιών όπως το Rock Star ή το Gods and Monsters. Κάποια από τα τραγούδια που έγραψε ηχογραφήθηκαν από τις Vixen, τους The Go-Go's, τον Marc Anthony και άλλους. Υπογράφει επίσης και εκατοντάδες κομμάτια σε διάφορες επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές όπως Beverly Hills 90210, Melrose Place, Sex and the City και The Simpsons (εδώ είμαστε!)


Ο Steve Lynch μετά από τη διάλυση του 1989 δούλεψε ως δάσκαλος μουσικής, ασχολήθηκε κυρίως με την συγγραφή βιβλίων σχετικά με την κιθάρα, ενώ αργότερα δημιούργησε και μια δική του μπάντα με όνομα Network 23.


Δισκογραφία
  • 1984 - Sign In Please
  • 1986 - That's The Stuff
  • 1987 - Loud and Clear
  • 1997 - Missing Pieces
  • 2003 - Buzz