Οι Skid Row από το New Jersey της νέας Υόρκης "έκλεψαν" το όνομά τους από μια παλιά Ιρλανδέζικη μπάντα (την πρώτη μπάντα των Phil Lynott και Gary Moore), και είναι γνωστοί περισσότερο για την τεράστια επιτυχία τους στα τέλη των 80s/αρχές 90s, την εποχή που είχαν σαν frontman τον Sebastian Bach, με δύο πλατινένια άλμπουμ και περιοδείες με ονόματα όπως οι Aerosmith και οι Guns N'Roses στο τσεπάκι τους.
Δημιουργήθηκαν το 1986 από τους Rachel Bolan (μπάσο) και Dave "The Snake" Sabo (κιθάρα). Το 1987 η σύνθεση συμπληρώθηκε με τους Scotti Hill στην κιθάρα μετά από τους Steve Brotherton και Kurtis Jackson, τον Rob Affuso (τύμπανα) και τον Sebastian Bach (αληθινό όνομα: Sebastian Bierk) προς αντικατάσταση του αρχικού τραγουδιστή, Matt Fallon. Ξεκίνησαν παίζοντας show στην περιοχή της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ, αλλά χάρη στη βοήθεια του φίλου τους, Jon Bon Jovi, υπέγραψαν το 1988 με την Atlantic και μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Παραγωγός ήταν ο Michael Wagener (ο οποίος είχε δουλέψει και με τους Ozzy Osbourne, White Lion, Extreme).
Δημιουργήθηκαν το 1986 από τους Rachel Bolan (μπάσο) και Dave "The Snake" Sabo (κιθάρα). Το 1987 η σύνθεση συμπληρώθηκε με τους Scotti Hill στην κιθάρα μετά από τους Steve Brotherton και Kurtis Jackson, τον Rob Affuso (τύμπανα) και τον Sebastian Bach (αληθινό όνομα: Sebastian Bierk) προς αντικατάσταση του αρχικού τραγουδιστή, Matt Fallon. Ξεκίνησαν παίζοντας show στην περιοχή της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ, αλλά χάρη στη βοήθεια του φίλου τους, Jon Bon Jovi, υπέγραψαν το 1988 με την Atlantic και μπήκαν στο στούντιο για να ηχογραφήσουν το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Παραγωγός ήταν ο Michael Wagener (ο οποίος είχε δουλέψει και με τους Ozzy Osbourne, White Lion, Extreme).
Το Skid Row (1989) έγινε αμέσως επιτυχία με 5 εκ. αντίτυπα και hit σινγκλ όπως τα "18 and Life", "I Remember You" και "Youth Gone Wild". Παρά την επιτυχία υπήρξαν προβλήματα καθώς σε αντάλλαγμα για την βοήθεια του Jon Bon Jovi έπρεπε να υπογράψουν μια συμφωνία με την εταιρία του, Underground Music Company, στην οποία παραχώρησαν τα δικαιώματα έκδοσης των τραγουδιών τους. Εν ολίγοις, τους έφαγαν λεφτά, τα οποία κατευθύνθηκαν προς την τσέπη του Bon Jovi και του Richie Sambora. Αφού η διαφωνία δημοσιοποιήθηκε, ο Richie Sambora τους πλήρωσε με το μερίδιο που πήρε.
Στην παγκόσμια περιοδεία που ακολούθησε έπαιξαν και με τους Aerosmith, ενώ υπάρχουν διάφορα παραλειπόμενα, όπως το μπουκάλι που έφαγε στο κεφάλι ο Bach (και στη συνέχεια πέταξε πίσω, χτυπώντας κατά λάθος μια αθώα κοπέλα, για να ορμήξει στη συνέχεια στο πλήθος και να πλακώσει στο ξύλο τον αληθινό ένοχο, όλα αυτά μπορεί να τα δει κανείς στο Oh Say Can You Screem βίντεο του 1990) ή το μπλουζάκι με το σλόγκαν "AIDS Kills Fags Dead" που του πέταξαν από το κοινό, και εκείνος φόρεσε χωρίς να δει τί γράφει, για να απολογηθεί αργότερα.
To 1990 επέστρεψαν στο στούντιο, πάλι με τον Wagener στη θέση του παραγωγού, και το Slave to the Grind (1991) ντεμπούταρε στo #1 των charts, με μια ακόμα παγκόσμια περιοδεία η οποία περιελάμβανε εμφανίσεις με τους Guns N' Roses καθώς και συμμετοχή στο φεστιβάλ του Donington της Αγγλίας. Ο δίσκος ήταν εμφανώς βαρύτερος από τον, καθαρά pop/hair metal, προκάτοχό του, προσεγγίζοντας περισσότερο το heavy metal.
Με το τέλος της περιοδείας, και ενώ είχε μεσολαβήσει η κυκλοφορία του EP B-sides Ourselves (1992), η μπάντα έκανε ένα διάλειμμα. Διέκοψαν τη συνεργασία με τον Wagener για λόγους που ίσως έχουν να κάνουν με την κατεύθυνση σε ότι αφορά τον ήχο του δεύτερου δίσκου, και το 1994 μπήκαν στο στούντιο με τον πασίγνωστο (από τους Metallica, Motley Crue, The Offspring) Bob Rock. Το Subhuman Race (1995) ήταν καλό, αλλά παρά κάποια hits, η εποχή του 80's metal είχε περάσει, το MTV δεν προωθούσε τα βίντεο από μπάντες του είδους, και το άλμπουμ δεν είχε την επιτυχία των προηγούμενων, μπαίνοντας απλά στο top-40.
Ο Bach απολύθηκε από τη μπάντα το 1996, ενώ έφυγε λίγο μετά και ο τυμπανιστής Rob Affuso. Παρά το ότι η μπάντα δεν διαλύθηκε ποτέ επίσημα, τα εναπομείναντα μέλη έπαιξαν σε μια μπάντα με όνομα Ozone Monday, με τραγουδιστή τον Sean McCabe. Ο Bach παρέμεινε δραστήριος δημιουργώντας μπάντες, παίζοντας σε musical και κυκλοφορώντας solo δίσκους, αλλά μια ματιά στη δουλειά του σηκώνει ένα ολόκληρο άρθρο.
Επαναδραστηριοποιήθηκαν το 1999 με νέο τραγουδιστή τον Johnny Solinger και τυμπανιστή τον Charlie Mills, ο οποίος εγκατέλειψε για να αντικατασταθεί από τον Phil Varone. Έπαιξαν τόσο με τους Kiss στη "Farewell Tour" που έκαναν, όσο και με τους Poison. Συμμετείχαν το 2002 στην τουρνέ "Rock Never Stops". Η νέα σύνθεση έχει βρεθεί στη σκηνή μαζί με ονόματα όπως οι Aerosmith, Def Leppard, Kid Rock, Sammy Hagar.
Το Thickskin (2003) ήταν η πρώτη κυκλοφορία τους με τα νέα μέλη, ενώ στο μεταξύ ο Varone απολύθηκε (λόγω φημών για υπερβολικές καταχρήσεις με ναρκωτικά) για να πάρει τη θέση του ο τωρινός drummer, Dave Gara. Για το πέμπτο άλμπουμ τους Revolutions Per Minute (2006) επανενώθηκαν με τον Wagener, παραγωγό των δύο πρώτων.
To 2007 συμμετείχαν με το Jingle Bells (Τρίγωνα Κάλαντα) για τη συλλογή Monster Ballads Christmas, ενώ το 2008 έπαιξαν στην Motley Cruise, μια τετραήμερη κρουαζιέρα στην Καραϊβική με μέλη τους Vince Neil, Ratt, Slaughter, Endeverafter, Lynam. To 2009 θα παίξουν σε μια νέα κρουαζιέρα με όνομα "ShipRocked" (λογοπαίγνιο του Shipwrecked).
Δισκογραφία
1989 - Skid Row
1991 - Slave to the Grind
1992 - B-Sides Oursevles (EP)
1995 - Subhuman Race
2003 - Thickskin
2006 - Revolutions Per Minute
2007 - The Best of Skid Row
0 comments:
Post a Comment